Mensen met een dwangstoornis hebben last van dwanggedachten (obsessies) en/of dwanghandelingen. De dwanggedachten kunnen opgevolgd worden door ritueel gedrag. Het niet kunnen uitvoeren van ritueel gedrag leidt tot angst. Een bekend voorbeeld van een dwangstoornis is smetvrees.
Hoe herkent u een dwangstoornis?
• Ongewenste terugkerende en aanhoudende gedachten, reacties of beelden
• Onderdrukking of ontkenning van deze gedachten, reacties of beelden. Of opeenvolging van andere gedachten of handelingen.
• Terugkerende handelingen (bijvoorbeeld handenwassen, opruimen, controleren) of psychische activiteiten (bijvoorbeeld bidden, tellen, in stilte woorden herhalen) in reactie op een dwanggedachte, of zich aan regels houden die strikt worden toegepast
• De gedragingen of psychische activiteiten zijn gericht op het voorkomen of verminderen van het lijden, of op het voorkomen van een bepaald gevreesde gebeurtenis
Behandeling van een dwangstoornis
De behandeling van een dwangstoornis bij One World Health Services bestaat uit zowel blootstelling en reactiepreventie als cognitieve therapie. Naast de geleidelijke afbouw van dwanghandelingen, kunnen met cognitieve technieken de foutieve opvattingen en denkfouten opgespoord en uitgedaagd worden. Dit helpt om de dwanghandelingen te stoppen. Door de opvattingen aan kritisch onderzoek te onderwerpen, neemt de kans op succesvolle blootstelling en reactiepreventie toe. Ook het omgekeerde geldt: blootstelling en reactiepreventie leiden tot het onderuithalen van sterke foutieve opvattingen. Aangezien blootstelling en reactiepreventie de meest belangrijke onderdelen blijken te zijn in de behandeling, wordt daar van het begin af aan ook de nadruk op gelegd. De behandeling bestaat uit twaalf sessies.